زخم

ورس اول:
یه صدایی داره میگه بمون و همین اطراف دنبال اصالتت بگرد
به تک تک برگه های تاریخ تاریک شک کن
توی روزهای سختی و زمان جنگیدن. اسم مادر – نماد مقاومت – رو زمزمه کن
دیگه بسه نیمه شب مثل بارون خون سیاه نبار؛ چشم من چند لحظه آفتابی شو
ولی یادت بیار روزی رو که افتادی
زیر فشار و سختی خم شده بودی، الان دیگه وقتش رسیده که کمین کنیم
دنیا یه روز عوض میشه، عوضیا میمیرن و ما زنده
از خواب بیدار بشیم , جای خوبی و بدی عوض میشه
کسی نمیتونه جلوی طوفان رو بگیره
روزهای سختی با اتحاد دست به دست هم
وارد بازی های عجیب و غریب دنیا نشو
چون حس و حال غربت میده
توی مسیری که درست میری به بیراهه نرو
توی راه اونا هر کاری که میکنی که با یه برچسپ در راه خدا درست میشه
همع چی دزدیده میشه: نفت، دارو، طلا
خاک و دریای کشور مهم نیست در عوض. شاید صلاح بگیریم
مسیرو کج میریم و به یه راه اشتباه کشیده شدیم

همخوان:
سازهای بدون صدا و کوک نشده، مداد های بدون رنگ و سر
با گلوله ی بدون باروت و سر فشنگ، آماده ی شلیک با تفنگ خالی
درخت های پیر خسته، تنه های سوخته و ریشه ی قطع شده
نه توان و نیروی حرکت کردن، روی گنج و بدون ثمر
ولی من قسم میخورم، قسم به دشت و قسم به بیابون
قسم به آفتاب و قسم به ماه، قسم به جنگ و قسم به نان
یه روزی انتقام جونتون رو میگیریم
یه روزی تقاص همه رو میگیریم
یه روز درا رو پشت سرشون میبندن و آزاد میشیم
بارها پشت سرمون یه چیزایی گفتن
ولی یه روزی میبینی که به جای طناب،
دسته گل دور گردنمون افتاده

ورس دوم:
انگار جونمون رو مثل درخت های بلوط میخوان بگیرن
گلومون زخم خورده و نفسمون بالا نمیاد
جای خنجر و تیر روی پهلومون سوراخ شده
بدون نا و حال از درون زمین خورده
زخم گلوله و زخم تیر کمان به دل اصالت خورده
با زبونی تلخ و بد مزه میخوان که تو رو زیر بگیرن
مثل زالو از وجودت می‌مکن و سیر نمیشن تا زمانی که ترکیده شن
روزا مثل باد میگذرن و همین الانم دیر شده
صورت ها همه زرد و حواسا پرت
جوون تو فکر گرفتاری و غصه توی دستش شیشه و هرویین
خسته و تنها یه گوشه دیگه صداش بالا نمیاد
زردی صورت مثل مرده ها و همه ازش فاصله میگیرن
از اینکه خدا چه جوری میتونه ساکت باشه و صداش شنیده نمیشه، بُهت کرده
هر چقدر تلاش و زحمت میکشه درجا میزنه و چرا بالا نمیاد
یه عده هنوز منتظر ساعت پنج عصر
یه عده روزی دوازده ساعت کار میکنن براشون ساز رنج نواخته بشه
بعضیا در حالی که سخت زجر میکشن روی گنج وایسادن
بعضیا فقط تا زمانی که جلوی روت هستن خوبن و تا پشت میکنی خنجرو میزنن
و زخمت داره میره به سمت قلب
یه عده بیمار و مریض شدن و عده‌ای دیگه مسخره میکنن
یه جا سیل اومده و خونه ها رو ویرون کرده… کی جواب میده؟
به هر بهونه ای چوب لای چرخ مردم کنید
زجر و سختی کشیدیدم پیر شدیم انقدرغصه خوردیم سیر شدیم
همیشه گرفتار بودیم و دیر میرسیم که خوشبختی رو ببینیم

همخوان:
سازهای بدون صدا و کوک نشده، مدادای بدون رنگ و سر
با گلوله ای که باروت و سر فشنگ نداره، آماده‌ی شلیک با تفنگ خالی
درختای پیر خسته، تنه های سوخته و ریشه‌ی قطع شده
نه توان جلو و نه عقب، روی گنج و بدون ثمر
ولی من قسم میخورم، قسم به دشت و قسم به بیابون
قسم به آفتاب و قسم به ماه، قسم به جنگ و قسم به نان
یه روزی انتقام جونتون رو میگیریم
یه روزی تقاص همه رو میگیریم
یه روز در ارو پشت سرشون میبندن و آزاد میشیم
صد بار پشت سرمون یه چیزایی گفتن
ولی یه روزی میبینی که به جای طناب،
دسته گل دور گردنمون افتاده

Wound

[Verse 1]
A voice is telling us to stay here and keep looking for our roots
To doubt every each page of the dark history
When fighting through the difficult times,
Utter the name of mother – the symbol of resilience
It’s enough my eyes, do not pour like the black rain in the midnight
Be sunny for a few seconds, but remember the day you fell
The day you bent under the burden, and today’s the day to wait
The world changes day to day, the wicked die and we’re still alive
We get up fast from where’s we’re seated, and bad and good switch sides
No one can truly stop the storms
But hand in hand we can weather it
Don’t be a part of the games played in the world
Or you’ll be a stranger to yourself
Don’t walk off the beaten path
Evil deeds are whitewashed there, God’s name slapped on it
Everything is stolen, oil, medicine and gold
The land and the sea of the country is not worth a thing,
All they got for us is weapons
We’re on the wrong road, off the beaten path

[Chorus]
Silent and out-of-tune Instruments, pencils without colors and tips
Without gunpowder and bullets, ready to shoot with our empty guns
Trees tired and old, bodies burnt and roots cut down
Can’t go forward, nor there’s going back, sitting on a treasure with no abundance

But I swear, I swear on the plains and deserts
I swear on the sun and the moon, on the war and the bread
I will take my revenge one day,
I will avenge our lost lives one day

One day they’ll close the doors behind them, and we’ll be free
They’ve talked shit about us for hundreds of times
But you’ll see one day that instead of a rope
We’ll have a flower garland around our necks

[Verse 2]
They want to take our lives like we’re chestnut trees
Our throat is wounded and we cannot breathe
There’s a whole on our side, left from knives and bullets
No strength and life force left, our inside has fallen on the ground
With their bitter tongues they want to crush you
They suck you like leeches and won’t be sated until they explode
The days pass like wind, and it’s already late
All faces are yellow, all attentions divided
The young boy is in constant sadness, medicine and ice in hand
Tired and alone sits in the corner, not making a sound
His face is dead so everyone’s putting a distance
And he’s surprised that no one can hear his voice
You try and try yet you cannot climb
Some are still waiting for five oclock
Some work twelve hour days, just to hear the instrument of pain play
Some suffer despite standing on wealth
Some laugh to your face and the moment you turn they stab you
And your wound is flowing down towards your liver
Some are sick and some ridicule
There’s a flood somewhere and houses have come down
Who’s going to answer?
Put the people down with any excuse you find
We only saw the worst, we grew old and are fed up
We were always caught, but we’ll get to happiness even if it’s late

[Chorus]
Silent and out-of-tune Instruments, pencils without colors and tips
Without gunpowder and bullets, ready to shoot with our empty guns
Trees tired and old, bodies burnt and roots cut down
Can’t go forward, nor there’s going back, sitting on a treasure with no abundance

But I swear, I swear on the plains and deserts
I swear on the sun and the moon, on the war and the bread
I will take my revenge one day,
I will avenge our lost lives one day

One day they’ll close the doors behind them, and we’ll be free
They’ve talked shit about us for hundreds of times
But you’ll see one day that instead of a rope
We’ll have a flower garland around our necks